Marktplaats 76: Het melodrama van Jan Lauwers
Pieter T'Jonck - De Morgen (12 oktober 2012)

De personages van ‘Marktplaats 76’ beleven in één jaar meer calamiteiten dan een gewoon mens in zijn hele leven. Je hebt niet terug van Needcompany’s beeld van sociale ontreddering anno 2012. Toch lijkt er nog een sprankje hoop. De absurde ontwikkelingen die Jan Lauwers een vreedzaam dorpje laat ondergaan vallen nauwelijks te beschrijven. Eerst maait een gasexplosie de jeugd van het dorp weg. Bij de herdenking springt een overlevend kind uit het raam. Kort daarna ontvoert een perverse loodgieter een meisje, waarop de moeder zich het leven beneemt. Wraak volgt. Toch zijn Lauwers’ verhalen niet zo vergezocht. Je herkent de Marc Dutroux’ en Wolfgang Priklopils van deze wereld. De mannen in oranje straatvegerstenue die uit de hemel vallen bieden dan weer het maar al te bekende beeld van buitenlanders die hier veroordeeld zijn tot derderangs jobs. Net die mannen blijken ook een soort redders. Die zijn ook broodnodig hier. De kleine gemeenschap die Jan Lauwers hier als verteller schetst, staat aan de rand van de afgrond door alle rampspoed. Mensen willen zelfs de liefde niet meer bedrijven. De fontein op de markt staat letterlijk én figuurlijk droog. Een verkapt zoenoffer –de loodgieter wordt verdronken in de fontein terwijl de commissaris wegkijkt- lost niets op. Daarom wordt ook de vrouw van de loodgieter –de aziatische Kim-Ho- op secreet gesteld. Hier neemt het verhaal nogmaals een andere wending. Alle mannen van het dorp wenden zich, net als in ‘Dogville’ van Lars von Trier, tot haar om hun lusten te bevredigen. Anders dan bij Von Trier eindigt dat echter niet met doodslag. Kim-Ho geniet van haar hoerenrol. Het kind waarvan ze zwanger wordt redt uiteindelijk zelfs het dorp. De fontein stroomt weer. ‘Marktplaats 76’ is zo een in de heftigste kleuren geschilderd portret van onze absurde wereld. Vervlogen is de maatschappelijke consensus van de goede oude tijd. Strijd is al wat blijft. Naar goede traditie vertellen de Needcompany performers dit verhaal niet rechtlijnig. Af en toe vergeten ze hun rol om commentaar op hun personage te leveren. Geregeld barst de groep uit in zang en dans, maar liever nog rotzooien ze er op los. Het podium is soms een echte puinhoop. Toch komt het nog goed na de geboorte van het kind. In een uitstekende tekst bij het programma legt Erwin Jans uit waarom. Dit stuk eindigt voor hem als een voorafspiegeling van een matriarchale orde die de logica van uitsluiting en uitbuiting overstijgt. Die uitleg is erg overtuigend, op één ding na: Jans heet Lauwers werkwijze ‘Brechtiaans’. Nochtans haalt zijn ‘episch theater’ –zo wordt dit stuk aangekondigd- de mosterd eerder bij een versmaad en vergeten genre: het melodrama. Melodrama vierde in het Parijs van rond 1800 hoogtij. In zang en dans passeerden krankzinnige, bloederige plotwendingen rond de extreemste karakters in ijltempo de revue. Een verteller leverde daar steevast commentaar en moraal bij. Zo verwerkten de Parijzenaars de terreur van de revolutie, die nog vers in het geheugen lag. ‘Marktplaats 76’ drijft met exact dezelfde middelen onze duivels uit. Al kenden we hier recent geen revoluties, dat onze wereld net zo op zijn kop staat als toen lijkt voor Lauwers een uitgemaakte zaak. Het enige verschil: zijn moraal is subtieler en subversiever. Uiteindelijk moet de kijker vooral zelf zijn conclusies trekken. Alleen dat kennen we ook van Brecht.

Needcompany
Ensemble weNEEDmoreCOMPANY Invisible Time Contact
 
producties
Jan Lauwers Grace Ellen Barkey Maarten Seghers performing arts beeldende kunst Film
 
speeldata
Kalender
 
Publicaties
Boeken Muziek Film
 
Nieuwsbrief
Aanmelden Archief
NEEDCOMPANY  |  info@needcompany.org  |  Privacy  |  Pro area
Deze website gebruikt cookies. Door verder te gaan op de site ga je akkoord met onze cookie policy.