Bridge Stories begon in de koude winter van 2022, toen mensen op de brug voor het Klein Kasteeltje / Petit-Château sliepen. Naast de vele solidariteitsacties van de buren die voedsel en onderdak boden, voelde Cinemaximiliaan de behoefte om mensen uit te nodigen voor artistieke expressie, aangezien kunst de kracht heeft om hen hun naam terug te geven.

Bridge Stories - a sense of belonging is een manier om de kloof te overbruggen en verbindingen te creëren tussen nieuwkomers en locals.

Het libretto 'Lee Miller in Hilters Badkuip' is een portret van een vrouw die op het einde van haar leven zei dat ze zich een leegemolken koe vond. Een vrouw in de schaduw van zovele mannen. Beroemde mannen. Beruchte mannen. En dan is er die ene foto: ‘Lee in de badkuip van Hitler’. Wat betekent het voor Lee om überhaupt een bad te nemen in de badkuip van een monster? Wat betekent het om daar bovendien een foto van te nemen? De tekst begint op het moment dat ze in haar stinkende kleren, waar de lijkgeur van Dachau nog in verstikt zat, voor de badkuip van Hitler staat.

Na het succes van Billy's Violence, was het verlangen om dit intense verhaal verder te zetten te groot bij zowel het artistieke team, de cast als de crew, wat maakt dat er een vervolg komt: Billy’s Joy. Victor Lauwers zet zich wederom aan de herwerking van Shakespeare’s teksten om te zien wat die nog kunnen betekenen in onze tijd - een tijd van grote controverses, vulgaire polemieken, cancel culture, structureel racisme, klimaatveranderingen, oorlog. Wat valt er nog te lachen? Is humor het wapen van de lafaard of een vorm van activisme?

AMOPERA is het eerste deel van een drieluik rond het idee ‘meta-opera’ dat over het medium opera wil spreken. Dit eerste deel - het liefdesdeel - is een intense samenwerking tussen Klangforum Wien en Needcompany rond opera en muziektheater uit de voorbije honderd jaar.

Songs of Disconnection is een volgende stap in Seghers’ onderzoek naar de potentieel tragische relatie tussen entertainer en toeschouwer. Deze ligt in de onweerstaanbare drang om te delen en te connecteren en de wezenlijke onmogelijkheid daarvan.

Voor Billy’s Violence onderzocht Victor Afung Lauwers 10 tragedies van Shakespeare en herschreef hij ze tot gewelddadig liefdevolle, intieme dialogen waarin de vrouw centraal staat, ontdaan van elke historische referentie, van elke anekdotiek.

De Band Facing the Wrong Way negeert de muur van het theater waar hij tegenaan staat te brullen. Hij zingt voorbij de muur. Ofwel geraakt hij erdoor. Ofwel gaat de muur opzij. Ofwel niet en knalt iedereen en alles er tegenaan. Wat telt is de moeite die het kost.

Enkel de nar kan zonder vrees kritische gedachten aan de koning uiten. OHNO COOPERATION (Maarten Seghers, Jan Lauwers en Elke Janssens) neemt dit voorrecht als missie in haar onderzoek naar de plek van de kunst en de kunstenaar in de maatschappij.

Betogen als “an artist has to be nice, so you can understand” en “if art is my lover, then who the f*** are you?” worden in het rond gescandeerd en laten het theater hilarisch, passioneel en gewelddadig uit haar voegen barsten.

Een gevecht tussen koppige ritmiek en melodische stroop. Deze waarheid wordt verpatst: de verwondering over het bijna niets.

Geboren worden en het moeten uitzingen. Dat is Tough Shit. Tough Shit is niet kreupel en niet blind. Maar er kleeft een plank aan zijn gezicht. Dat is Bad Luck.