Jan Lauwers over Sad Face | Happy Face, Een Trilogie, Drie verhalen over menselijkheid:

De drie delen van Sad Face | Happy Face behandelen telkens een andere manier van vertellen. Het eerste deel, De kamer van Isabella, is een reflectie op het verleden en is de meest lineaire tekst die ik ooit geschreven heb. Die lineariteit had ik nodig daar de aanleiding van de tekst zeer persoonlijk was: de dood van mijn vader.
Het leven van Isabella omspant bijna de hele twintigste eeuw: van de Eerste en de Tweede Wereldoorlog, Hiroshima, het kolonialisme, over de ontwikkeling van de moderne kunst met Joyce, Picasso en Huelsenbeck, de maanreizen, Ziggy Stardust van David Bowie, naar de hongersnood in Afrika en het Vlaams Blok in Antwerpen.

Het tweede deel, De Lobstershop, gaat over de toekomst en heeft de constructie van een droom of een nachtmerrie, zo u wil. In een droom is tijd, ruimte en plaats inwisselbaar en in kunst is het begin niet noodzakelijk het begin en een einde geen evidentie.
“De Lobstershop” vertelt het verhaal van Axel en Theresa. Samen hebben ze een zoon, Jef, die door een stom incident sterft op het strand. Het verdriet van Axel en Theresa is allesomvattend en als geen enkele therapie nog helpt besluit Axel op een dag de zee in te wandelen. Hij trekt zijn beste pak aan en gaat nog één keer kreeft eten in zijn geliefkoosde restaurant “De Lobstershop”. Maar de kelner struikelt en de kreeft met sauce armoricaine komt op Axels witte pak terecht. In de fractie van een seconde waarin Axel de saus op zijn witte pak ziet belanden, wordt zijn met zorg voorbereid ritueel vernietigd en ziet hij zijn hele leven in zijn gelaat ontploffen.

Het derde deel, Het Hertenhuis, is het heden. Het heden kan je, en hier raken we de essentie van het theater, opvatten op twee manieren: het heden van de wereld rondom ons: hiermee bedoel ik dan de wereld in zijn grote politieke en historische betekenis, en het heden van de wereld die we waarnemen als we kijken naar iemand die iets doet en weet dat hij bekeken wordt. Het medium theater en de realiteit van de acteurs op het moment van het gebeuren. Goed theater houdt zich altijd bezig met het onderzoek naar de realiteit van het medium zelf.
De soms tragische randgebeurtenissen die zich afspelen binnen de intimiteit van NC vormen de aanleiding tot het schrijven van “Het Hertenhuis”. Op het moment dat we op tournee waren ergens in Frankrijk, krijgt één van de danseressen, Tijen Lawton, het bericht dat haar broer, oorlogsjournalist Kerem Lawton, doodgeschoten is in Kosovo. De tragische dood van Lawton is het vertrekpunt voor een tekst over een groep theatermakers, die meer en meer geconfronteerd wordt met de harde realiteit van de wereld waarin ze rondtrekken. Alles is politiek maar kunst is niet alles. Kunst valt steeds tussen de plooien van de geschiedenis, is nutteloos en heeft geen invloed op wat voor gebeuren dan ook en daarin ligt zijn geheimzinnige noodzakelijkheid.

BALLET-TANZ JAARBOEK 2008

Belangrijkste productie: Sad Face | Happy Face - trilogie van Jan Lauwers
Belangrijkste ensemble: Needcompany van Jan Lauwers
Belangrijke ontwikkeling in politiek en de kunsten: Het concessieloze en absoluut geëngageerde werk van Jan Lauwers

Anna Hohler
(Lausanne, ballet-tanz, movement)