We volgen hier de weerkerende gedaanteverwisselingen van het ‘zwaartepunt van het voorgeborchte’ (“ombilic des limbes”, Artaud), bijgekleurd met tinten uit Indonesië, een land dat Artaud na aan het hart lag en waar Grace Ellen Barkey geboren werd – in Surabaya. De choreografe staat als sinds de stichting van Needcompany aan de zijde van Jan Lauwers. Het is aan haar levensverhaal dat Chunking de schitterende fantasie en veelkleurigheid ontleent die van meet af aan de voorstelling tekenen. Wat we te zien krijgen ligt meer in de sfeer van het wonderlijke dan van het banale ; we stappen resoluut uit de werkelijkheid om ons in de wildste en meest onbeschofte droomwereld te storten. In dit rondreizende circus geen kartonnen decor, eerder een ophoping, een installatie in de letterlijke zin, bestaande uit panelen bedekt met felkleurig behang. Deze overdaad zet aan tot verplaatsing, tot opbouwspelletjes of tot het opdelen van het podium. Theater, dans en circus konkelfoezen hier met performance, die subjectieve en beeldende daad. Afwisselend gehoorzaam en ondeugend spelen de vier acteurs als kinderen met de bevelen van een goedlachse en gokzieke “circusdirecteur”. De verwijzing naar De tuin der lusten van Jeroen Bosch verrijkt het kleurenpalet van de choreografe en zet de toon voor lachwekkende gezamenlijke vrijpartijen voor lijven en vazen – tegenwoordig het meest Vlaamse accessoire, meer nog: het basiselement van L’Histoire des larmes van Jan Fabre, dat op het festival van Avignon in première ging… De dwaze droom in Chunking ontvouwt zich als een wals in driekwartsmaat op muziek van Maarten Seghers, die tevens op het podium staat, Giacinto Scelsi en Sonic Youth: het begint vroliik, om vervolgens geleidelijk weg te zakken naar de verdwijning van elke menselijke figuur en de opkomst van springerige, aanstellerige en ergerlijke dierlijke bewegingen – de schitterende kostuums en maskers zijn van de hand van Lot Lemm, evenals het decor. Het slotwoord komt Jan Lauwers toe, en die slaat de nagel op de kop: “Chunking is een ongrijpbare en licht hysterische voorstelling.” En dat is precies wat wij er leuk aan vinden.