The Ballad of Ricky and Ronny is vormelijk én inhoudelijk een extreem stuk. Je ziet niet zo vaak de psychische mechanismen van doldraaiende narcisten zo accuraat verbeeld. ‘A pop opera’ moet je overigens letterlijk nemen: het hele stuk lang zingen Hans Petter Dahl en Anna Sophia Bonnema elkaar toe. Aanvankelijk geloof je dat het gaat om een welstellend koppel dat wat op elkaar uitgekeken is. Maar haast onmerkbaar duiken andere thema’s op in hun liederen: een oorlog zou dreigen, een onvervuld verlangen zou niet meer te bedwingen zijn… Op geen enkel moment kan je achterhalen of deze twee ijdeltuiten zich echt in een oorlogssituatie bevinden. Nog minder geloofwaardig is hun verhaal over een kind dat aan hun spelletjes zou ontsproten zijn. Toch nemen hun bizarre gedachtekronkels zo sterk de overhand dat ze als het ware verdwijnen in hun fantasmes. Wat eerst een griezelig perfect leventje leek, blijkt op het einde een zeepbel die haar bewoners opgelucht laten ontploffen.