Première van MUSH-ROOM, een danstheatervoorstelling van Grace Ellen Barkey in PACT Zollverein. Absurditeiten in Wonderland, met hoge amusementswaarde. Ze zijn schichtig. Nerveus wervelen zij over het podium, wenken naar het publiek, huppelen, grijnzen. In het zwart geklede wervelwinden met witte wrongen op het hoofd. Zij stellen zich voor als paddenstoelen. Het zijn psycho-actieve paddenstoelen die in de komende negentig minuten nauwelijks tot rust zullen komen. Rondsjezende wezens met een onuitputtelijke bewegingsdrang, opgewonden eencellige organismen, muterende mysteries, copulerende revolutionairen. Grace Ellen Barkey choreografeert alweer in opdracht van de bewustzijnsverruiming. De mede-oprichtster van Needcompany ensceneert niet voor het intellect, maar voor de fantasie, met de fantasie. Wat op het podium gebeurt werkt vaak als een drug. Dat de hoofdrolspelers in hun nieuwe rol, die nu in première gaat bij PACT Zollverein, paddenstoelen zijn, is gewoon consequent. MUSH-ROOM heeft hallucinogene eigenschappen. Ontwerpster Lot Lemm, waarmee Barkey reeds jaren samenwerkt, heeft het geschikte Wonderland ontworpen. Prachtige paddenstoelen in filigraanwerk hangen aan het plafond. Wanneer de levende paddenstoelen aan de touwen trekken, komen ook zij in beweging. Dan dansen de dingen, zoals iemand vertelt. Wat er verder nog wordt gezegd, moet niet ernstiger worden genomen dan de verwarde woorden van iemand die hallucineert. Zo wordt de beweging ter aanvaarding van alle paddenstoelen opgericht, wordt er gezocht naar een woord met een ‘f’ of wordt er gesproken over de regels in Paddenstoelenland. Spreken is voor Barkey eerder een bezigheid dan een zingeving. Iedereen en alles is hier werkelijk een tijdlang bezig. Mohamed Mushroom is bijvoorbeeld de breakdancer onder de paddenstoelen. Anderen voeren battles in kunstige dansvormen. Huppelend, kruipend, trippelend koppelen zij zich aan elkaar vast voor een snelle sporenvermenigvuldiging. Een woekerend en wemelend beeld vol kreunende lichaamsactivisten. Totdat Julien, de enige niet-paddenstoel, aan dit zinloze plakband-kleven een einde maakt en de strijd aanbindt met de paddenstoelen: Uitroeien door opeten. Wanneer de paddenstoelen dan in belachelijke neonpakjes, kleurige inboorlingenrokjes en met zelfgeknutselde wapens ten strijde trekken, wordt alles echt té gek. Dan wordt absurditeit pure dwaasheid. Maar dankzij de psychedelische muziek van de avant-gardegroep ‘The Residents’ (met oogballen), die zich op het ene moment in de science-fictionwereld verplaatst en zich dan weer met een Japans klokkenspel associeert, krijgt MUSH-ROOM een aangename eigengereidheid. Barkeys microscopische blik toont expliciet een aantal lichamelijke mutaties. Wie deze atmosferisch-acrobatische paddenstoelenparty in gedachten verzonken kan meevieren, maakt grote kans op een reis door een wereld van pure fantasie.