Een Sublieme Vergissing — is een nieuw personage gebaseerd op al die wat verloren gelopen mannelijke personages uit het oeuvre van Jan Lauwers en gespeeld door Gonzalo Cunill. Een intiem portret van een man die verbaasd naar de wereld kijkt en niet begrijpt waarom hij er überhaupt deel van uitmaakt. 

De bekendste teksten zijn o.a. ‘De kamer van Isabella’, ‘De Lobstershop’, ‘Morning Song’, ‘Ulrike’, ‘De Snakesong Trilogie’ e.a. Jan Lauwers gehele oeuvre is een zoektocht naar het maken van een totaalportret van de persoon waar hij op dat moment mee samenwerkt. Zo zijn het personage en de persoon die het personage tot leven brengt voor Lauwers even belangrijk. Hij schrijft op de huid van het individu waarbij hij de hedendaagse dogma’s van diversiteit en identiteit tracht te overstijgen. Hierbij zet hij menselijkheid centraal. Het falen, het liefhebben, het worstelen, het grote en het kleine verdriet krijgen steeds een bijzondere plek. 

Jan Lauwers:​ Deze tekst gaat over vriendschap. De drie portretten in dit verhaal zijn delen van mezelf, gebaseerd op mijn vroegere theaterwerk en de vriendschappen die ik tijdens mijn werk heb gekoesterd. Het is dan ook evident dat Gonzalo als muze ergens in een hoekje van mijn atelier zat te grinniken terwijl ik de tekst schreef.

In ‘Een Sublieme Vergissing’ zegt één van de personages dat het veel moeilijker is altijd boos te zijn dan je te verschuilen achter een lach. Met deze tekst heb ik geprobeerd deze lach niet meer te zien als een daad van lafheid, maar als een wapen ter verdediging van de mens zelf.