Op naar de sterren met MaisonDahlBonnema
John Cüsters - Theaterberichten Theater aan het Vrijthof (23 februari 2010)

In 2007 maakte het Noors-Nederlandse performanceduo Hans Petter Dahl en Anneke Bonnema The Ballad of Ricky and Ronny – a Pop Opera, op elektronische muziek gezongen muziektheater over een absurde reis van een man en vrouw die worstelen met existentiële vragen. De voorstelling werd goed ontvangen door de Vlaamse pers en kreeg kwalificaties mee als bevreemdend, sprankelend nihilistisch, extreem en broeierig. Nu is MaisonDahlBonnema terug met Ricky and Ronny and Hundred Stars – a Sado Country Opera. Een gesprek met de twee makers, van wie Dahl de muziek schreef en Bonnema het libretto. Een tweede voorstelling met Ricky en Ronny. Wie zijn zij eigenlijk? Dahl: Wij hebben Ricky en Ronny in 2007 verzonnen als twee mogelijke alter ego’s. Daardoor ontstond een mogelijk zelfportret, een verhaal over wat met ons zou kunnen gebeuren als we in een andere wereld zouden verkeren. Bonnema: Het is dus niet autobiografisch. Het is niet ons leven dat we uitbeelden, maar een mogelijk leven. In het eerste deel speelt zich dat vooral af in een grote stad, in het tweede deel hoofdzakelijk in de kosmos, tussen de sterren. Overigens kun je het tweede deel heel goed zien zonder het eerste te hebben gezien. Ricky en Ronny sterven aan het eind van het eerste deel. Hoe leven ze in het tweede deel verder? Dahl: Ricky en Ronny dolen rond als geesten in de sterren. Daar ontmoeten ze Hundred Stars, een rol die wordt gedanst en gezongen door de Zweedse Louise Peterhoff. Hundred Stars is gestuurd om Ricky en Ronny te redden van hun ontaarde fantasieën. Zij tuimelen via haar een pornografisch heelal binnen waarin ze elk houvast lijken te verliezen. Bonnema: Al zwevend door de ruimte tasten de twee, geleid door Hundred Stars, de mogelijkheden af van een hergeboorte en een voortzetting van hun leven op aarde. Maar dan moet wel worden afgerekend met afgoderij en consumentisme. Dat loopt natuurlijk niet goed af. Dahl: Nee. Sterker nog: als jij na de voorstelling denkt dat er nog erger bestaat, wil ik het graag horen. Dat klinkt niet erg optimistisch. Verraadt dit een sombere kijk op het leven? Bonnema: Integendeel. Er wordt ook behoorlijk genoten van alles. De wereld waarin Ricky en Ronny verkeren, is een hele rijke wereld, maar ook een gevaarlijke. Met somber heeft dat niets te maken. Dahl: En iedereen weet toch dat er overal ellende is. Maar als we dat nu eens accepteren en net doen of we geen systemen van waarden en normen, oordelen en moraal om ons heen hebben, wat zou er dan gebeuren? Over die fantasie gaat dit stuk. In het verhaal gaat het dan om de vraag op welke manieren Ricky en Ronny zouden kunnen reïncarneren. Het antwoord op die vraag moeten de kijkers overigens zelf formuleren. Jullie noemen het een sado country opera. Waarom? Dahl: We noemen het een opera omdat er in een opera altijd veel wordt gestorven, net als Ricky en Ronny in het eerste deel. De toevoeging sado country heeft te maken met mijn afkomst uit Noorwegen. Er is een Noorse grap over countrymuzikanten die mij heeft geïnspireerd bij het schrijven van de muziek. Hoeveel country-artiesten heb je nodig om een gloeilamp te wisselen? Twee dus. De ene om de gloeilamp te vervangen, de andere om een lied te zingen over hoe de gloeilamp stuk ging. Dat is voor mij country, een muziekstijl met een enorme sentimentaliteit. Daar sturen wij de sado op af om er meer plezier in te krijgen. De titel is dus meer een metafoor dan dat hij iets zegt over de concrete muziekstijl. Die is deze keer juist redelijk symfonisch met zo nu en dan aanzetten tot een klassieke instrumentatie. De muziek in deze voorstelling is elektronisch. Is het stuk ook geschikt voor de liefhebbers van klassieke opera? Dahl: Waarom niet? Stel je voor dat ook zij het fantastisch vinden. Ze moeten er wel rekening mee houden dat het een heftig stuk is. Het is niet geschikt voor kinderen onder de zestien. Bonnema: Tegelijkertijd zit er ook veel humor in het stuk. We proberen het publiek zeker ook te entertainen en te pakken met ons verhaal, ook al is dat groot en complex. Bij MaisonDahlBonnema maken jullie ook veel gebruik van andere middelen als video, beeldende kunst en mode. Gebeurt dat ook in dit stuk? Dahl: Dat is nog een geheim. Maar ga er maar van uit dat we voor het publiek enkele surprises in petto hebben. Wat ik dus tegen het publiek zou willen zeggen, is alleen dit: kom vooral kijken.

Needcompany
Ensemble weNEEDmoreCOMPANY Invisible Time Contact
 
producties
Jan Lauwers Grace Ellen Barkey Maarten Seghers performing arts beeldende kunst Film
 
speeldata
Kalender
 
Publicaties
Boeken Muziek Film
 
Nieuwsbrief
Aanmelden Archief
NEEDCOMPANY  |  info@needcompany.org  |  Privacy  |  Pro area
Deze website gebruikt cookies. Door verder te gaan op de site ga je akkoord met onze cookie policy.