Voorts was er in de Studio een zeer mooi klein werkje te zien van Maarten Seghers, namelijk de installatie-performance "So man, - The Tragedy of Applause", die weer eens duidelijk maakte wat deze kunstvorm zo interessant kan maken: een simpele, aan het sleetse grenzende, maar tot in elk détail doordachte mise-en-scène; de houding van de performer is die van een laboratoriumsassistent, die - als een tovenaarsleerling - zelf niet schijnt te weten wat er gebeurt. Schijnt... Want actie en reactie waren minutieus op elkaar afgestemd, ook bij het weldoordachte spel met het onberekenbare, in dit geval vertegenwoordigt door een klein kind. Dat hij het kind louter met het oog op de publieksbijval ingezet zou hebben (zoals dat aan echt ouderwetse theaters gebeurt, wanneer er toevallig geen hond in het stuk past), kan men Seghers zeker niet verwijten: per slot was het applaus hier thema. In dit uitermate charmante experiment over inzicht, interesse en kunstenaarsschap heeft hij zichzelf de rol van nar toebedacht.
Needcompany
Ensemble
weNEEDmoreCOMPANY
Invisible Time
Contact
|
producties
|
speeldata
Kalender
|
Publicaties
Boeken
Muziek
Film
|
Nieuwsbrief
Aanmelden
Archief
|