Begin december begon Jan Lauwers met de repetities voor Billy's Violence. Weken van samenwerking, maanden van leven met het materiaal, de tekst en de personages staat de cast en de crew nu te wachten, om af te sluiten in juli 2021, met de openingsavond van de show.

Wat betekent het om nu, in 2020, terug te keren naar Shakespeare, als we steeds meer scepsis over Shakespeare kunnen horen - of het hedendaagse theater deze auteur nog nodig heeft, hebben we nog een bewerking van Hamlet of Macbeth nodig, of zullen we het ensceneren van zijn stukken voor enkele jaren verbieden om meer lucht te krijgen voor nieuwe teksten? "Alles is in Shakespeare, daarom is het briljant" - beweert Jan Lauwers, en geeft toe dat zijn motivatie om met dit materiaal te werken jaren geleden te maken had met de historische context ervan.

Billy's Violence markeert een nieuw hoofdstuk in het gesprek van Jan Lauwers met Shakespeare. Ditmaal is de tekst een nieuw stuk van Victor Afung Lauwers - een dichter - geïnspireerd en beïnvloed door tien tragedies die rond de eeuwwisseling van de zesde en de zeventiende eeuw zijn geschreven. Centraal in het stuk staat de verstrengeling van liefde, intimiteit en geweld. Jan Lauwers geeft toe dat hij met Billy's Violence veel meer vrijheid voelt als regisseur en stelt nieuwe vragen over de collectiviteit van het samenwerken en het doel van het maken van theater. 

Om Billy's Violence te contextualiseren, zowel op de tijdslijn van de geschiedenis van Needcompany, als op het moment van onze hedendaagse ervaring, presenteren we de audiovisuele archiefbescheiden van drie Shakespeariaanse voorstellingen onder regie van Jan Lauwers: Julius Caesar (1990), Needcompany's Macbeth (1996) en de krachtige vijfde akte van King Lear (2000), samen met twee begeleidende teksten: Waarom Shakespeare? - van Jan Lauwers, en EXERCISES IN REGICIDE. Dramaturgie en ruimte in Needcompany's Versies van Shakespeare van Klaas Tindemans.