Dansend naar het onbestemde Land van Porselein
Reinhard Kriechbaum - Wiener Zeitung (27 september 2016)

Poëtisch en raadselachtig: performance van Needcompany opent Steirischer Herbst

‘Wir schaffen das’. Zo luidt het niet mis te verstane thema dat intendante Veronica Kaup-Hasler bedacht voor de op 23.9 van start gegane Steirischer Herbst. Ondertitel: Over de verschuiving van culturele cartografieën’. En wat kon er nog meer voorbestemd zijn tot zulk een verschuiving dan het lied van Mahler: ‘Lied von der Erde’?

Zo is er de oud-Chinese lyriek, en zo is er de jugendstil-schrijver Hans Berthge – onbetwist een dichterlijk bewerker en geen vertaler – en zo is er ook Mahler, die zich bij het toonzetten, ook al was het slechts tijdelijk, heeft weggeschreven uit de dwang om een ‘laatste’, een zogenaamde negende symfonie te schrijven. En nu is er dus Needcompany, dansende grensgangers tussen de metiers die het symbolisch geladen ‘Der Abschied’ uit het ‘Lied von der Erde’ bewerkt hebben als – ja, als wat eigenlijk? Spannend, wanneer een reis naar het onbekende aanvangt en de plaats van aankomst / de plaats van zijn nog steeds niet eenduidig vaststaat…

Vogels en erotiek

Het is een zwart-witland, een land waar erotiek minstens zo hoog wordt ingeschat als ornithologie. De aantrekkelijke, merkwaardig geklede vrouwelijke vogels (de danseressen Mélissa Guérin en Sarah Lutz) worden het hof gemaakt. En zelf benaderen ze op uiterst actieve wijze de beide mannen. Dat prikkelt. De in het wit geklede Mohamed Toukabri is een danser, zijn collega in het zwart is een zanger, een begenadigd vocalist! – die echter ook als danspartner zijn mannetje staat. Maar zijn hoofdopdracht bestaat erin om niet begeleide passages uit de liedpartituur van ‘Der Abschied’ te zingen, quasi binnenwaaiende muziekflarden van Mahler, en dat vaak in precaire diepte. Zijn gezang mondt intonatie-precies uit in elektronische sound-islands. Klank en beeldende kunst gaan hand in hand, want de dansende ‘vogels’ vertoeven in een fragiele omgeving van porselein: kleine objecten die aan blaadjes doen denken, werden aan talloze draden en dicht tegen elkaar opgehangen aan stangen en opgestapelde zetels. Als door magie worden deze objecten in beweging gebracht, beginnen ze zachtjes te tingelen als windmolentjes.

De titel ‘Der Abschied’ werd voor deze poëtische en uiterst raadselachtig-surreële productie (een teamwork van Grace Ellen Barkey en Lot Lemm) niet behouden. Ze kreeg de naam ‘FOREVER’, en forever zal deze productie duidingsmateriaal bieden, want iedere bezoekster en iedere bezoeker zal deze eigenzinnig surreële maar fascinerend fijne, iets meer dan één uur durende Mahler-parafrase, die in Graz in première ging, op een andere manier interpreteren.

Needcompany
Ensemble weNEEDmoreCOMPANY Invisible Time Contact
 
producties
Jan Lauwers Grace Ellen Barkey Maarten Seghers performing arts beeldende kunst Film
 
speeldata
Kalender
 
Publicaties
Boeken Muziek Film
 
Nieuwsbrief
Aanmelden Archief
NEEDCOMPANY  |  info@needcompany.org  |  Privacy  |  Pro area