In De kamer van Isabella vertolkte Viviane De Muynck het personage Isabella Morandi, een sterke vrouw die het opmerkelijke verhaal van haar leven vertelt tegen de achtergrond van de 20e eeuw. Isabella Morandi bracht een groot deel van haar leven door in Parijs, en één van haar vriendinnen was de dichteres Claire Goll, een onvermoeibaar ijdele dame, die ophefmakende memoires naliet die in verschillende talen werden gepubliceerd.

In deze monoloog gaat Viviane De Muynck via de figuur van de stokoude Claire Goll op zoek naar de verhouding tussen de realiteit en de persoonlijke beleving ervan, naar de manier waarop beelden en waarheden over elkaar heen schuiven, naar de fictie van de historische waarheid, de leugen van de gespeelde realiteit. Via de kunstenaars die in het leven van Goll figureerden, gaande van Joyce, Rilke en Breton tot Léger, Dali en Chagall, toont ze aan dat artistieke betekenis en menselijke waarde niet altijd samenvallen, net zoals Golls bevoorrechte getuigenissen vaak perverse openbaringen worden van wat intiem en kwetsbaar is.

Maar Claire Goll spaart ook zichzelf niet, openhartig spreekt ze over haar moederhaat, haar zoeken naar bescherming en gezag, haar opinie over de vrouw als inferieur wezen, en haar ontdekking van de ware seksualiteit met een jonge minnaar op het einde van haar leven.